1- ((لَبَّيكَ اللَّهُمَّ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيكَ، إنَّ الحَمْدَ وَالنِّعمَةَ، لَكَ وَالمُلكَ، لا شَريكَ لَكَ)).البخاري مع الفتح 3/408 برقم(1549) ومسلم2/841 برقم (1184).
واتە: خوایە وەڵامی دوای وەڵام دەدەمەوە بۆت و بەردەوامم لە گوێ ڕایەڵی بەجێگەیاندنی فەرمانەكانتدا، هیچ هاوبەشێكت نییە، ستایش و نیعمەت و هەموو موڵك بۆ تۆیە، هیچ هاوبەشێكت نییە
تێبینی(1): پابەند بوون بەم جۆرە (تەلبیە) كردنەوە چاكترە كە پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) كردوویەتی، هەرچەند زیاد كردن لەسەری دروستە وەك پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) ئیقراری ئەوەی كردووە كاتێ خەڵكی ئەمەیان بۆ زیاد دەكردو دەیانوت: (لبيك ذا المعارج، لبيك ذا الفواضل) وە ابن عومەریش ئەمەی بۆ زیاد دەكردو دەیفەرموو: (لبيك وسعديك، والخير بيديك، والرغباء إليك والعمل ). متفق عليه، أنظر صحيح أبي داود(1590)، مناسك الحج والعمرة ص15.
تێبینی(2): ابن تیمیە(ڕەحمەتی خوای لێ بێت) فەرمویەتی: (تەلبیە بریتیە وەڵامدانەوەی بانگەوازی خوای گەورە بۆ دروست كراوانی كاتێ بانگی كردوون بۆ ئەنجامدانی حەج لەسەر زمانی خەلیلەكەی كە ابراهیمە(عليه الصلاة والسلام)، وە تەلبیەكاریش ئەو كەسەیە كە تەسلیم بووە بۆ غەیری خۆی هەروەك چۆن كەسێك لە جێگایەك ماوەتەوەو ملكەچ بووە، ماناكەشی واتە: ئێمە وەڵامدەرەوەی بانگەوازەكەتین، تەسلیم بووین بۆ حیكمەتت، گوێڕایەڵی فەرمانتین جار لە دوای جار و بەردەوام لەسەر ئەمەین). مجموع الفتاوى (26/115).
2- وە عومەر(ڕەزای خوای لێ بێت) دەیفەرموو: ((لَبَّيكَ اللَّهُمَّ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ وَسَعدَيكَ، وَالخَيرَ في يَدَيكَ، لَبَّيكَ وَالرَّغباءُ إلَيكَ وَالعَمَلُ)). رواه مسلم 8/89.
واتە: خوایە وەڵامی دوای وەڵام و گوێڕایەڵم هەیە بۆ فەرمانەكانت، خێرو چاكە لە دەستی تۆدایە، وەڵامی فەرمان و ئومێدو هیواو كردار ئەنجامدان بۆ تۆیە.
3- وە لە ئەبی هورەیرەوە(ڕەزای خوای لێ بێت) دەفەرموێ: لە تەلبیەكردنی پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) ئەوە بوو دەیفەرموو: ((لَبَّيكَ إلهَ الحَقِّ، [لَبَّيكَ])). رواه ابن خزيمة في صحيحه(2624) وأحمد في مسنده والنسائي والحاكم وابن حبان في صحيحه(3800) والزيادة له وصحَّحه شعيب الأرنؤوط،في تحقيقه، و الألباني في السلسلة الصحيحة برقم(2146)، وصحيح الجامع(5057).
واتە: فەرمانبەرداری تۆم ئەی پەرستراوی بە هەق، وەڵامی دوای وەڵام و گوێڕایەڵم هەیە بۆ فەرمانەكانت.
