دوو ڕكات نوێژ دەكەن بە یەكەوەو دواتر ئەم دوعایە دەخوێنێت:
((اللَّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي أَهْلِي، وَبَارِكْ لَهُمْ فِيَّ، اللَّهُمَّ اجْمَعَ بَيْنَنَا مَا جَمَعْتَ بِخَيْرٍ، وَفَرِّقْ بَيْنَنَا إِذَا فَرَّقْتَ إِلَى خَيْرٍ)).
واتە: خوایە بەرەكەت بڕژە بەسەرمدا لە خێزانم و بەرەكەت بڕژە بەسەر ئەوانەدا لە مندا، خوایە تا كەی ویستت لێیەتی كۆماندەكەیتەوە لەسەر خێرو چاكە كۆمان بكەرەوەو هەركاتێكیش جیات كردینەوە بەرەو چاكە جیامان بكەرەوە لە یەكتری.
پیاوێك هات پێیان ئەوت (أبو حریز) فەرمووی: من كچێكی گەنجم خواستووەو ئەترسم ئەو من ببوغزێنێت و منی خۆش نەوێت، عبداللەی كوڕی مەسعودیش(ڕەزای خوای لێ بێت) فەرموی: (پێكەوە گونجان لە خواوەیەو ڕق و كینەو ئاژاوەش لە شەیطانەوەیە، ئەیەوێت ئەو شتەی خوای گەورە بۆی حەڵاڵ كردون لاتان ناخۆش و ناشیرین بكات، جا كاتێ هاوسەرەكەت هاتە لات فەرمانی پێ بكە دوو ڕكات نوێژ لە دواتەوە بكات، (لە ڕیوایەتەكەی تردا ئەمەشی لەگەڵدایە): وە بڵێ: ((اللًّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي أَهْلِي.......)). أخرجه أبو بكر بن أبي شيبة في المصدر السابق وكذا عبدالرزاق في مصنفه وسنده صحيح وأخرجه الطبراني بسندين صحيحين والزيادة مع الرواية الأخرى له ورواه في الأوسط كما في الجمع بينه وبين الصغير، أنظر (آداب الزفاف) ص24.
