1- ((اللَّهُمَّ رَبَّ السَّماواتِ السَّبعِ، وَرَبَّ العَرْشِ العَظيمِ، كُنْ لِي جاراً مِنْ فُلانِ بنِ فُلانٍ، وَأحزابِهِ مِنْ خَلائِقِكَ، أنْ يَفرُطَ عَليَّ أحدٌ مِنْهُم أو يَطْغَى، عَزَّ جارُكَ، وَ جَلَّ ثَناؤُكَ، وَلا إلهَ إلاّ أنْتَ)). (ئەگەر یەكێك لە ئێوە پێشەوایەكی هەبوو كە ئەم لە خۆبەگەورەزانین و ستەمی ئەترسا، با بڵێت:.....). البخاري في الادب المفرد برقم 707 وصحَّحه الالباني في صحيح الادب المفرد برقم 548......
واتە: خوایە پەروەردگاری حەوت ئاسمانەكان‌و پەروەردگاری عەرشی مەزن، پارێزەرو پشتیوانمبە لە دژی فڵانی كوڕی فڵان‌و پارت و كۆمەڵەكەی لە دروستكراوەكانت، لەوەی كە یەكێكیان خێرایی بكەن لە كوشتن و سزادانم، یان سنوور ببەزێنن لە ستەم و نەفامێتی و خراپەیاندا بەرامبەرم، هەركەس پەنات پێ بگرێت بەهێزو شكۆمەندەو ستایشت گەورەیەو هیچ پەرستراوێك نییە بە هەق جگە لە تۆ.
2- ((اللهُ أكبَرُ، اللهُ أعَزُّ مِنْ خَلْقِهِ جَميعاً، أللهُ أعزُّ مِما أخافُ وَأحذَرُ، أعوذُ بِاللهِ الَّذي لآ إلهَ إلاّ هُوَ، المُمْسِكِ السَّمواتِ السَّبْعِ أنْ يَقَعْنَ عَلَى الأرضِ إلاّ بإِذنِه، مِنْ شَرِّ عَبْدِكَ فُلانٍ، وَجُنودِهِ وأتباعِهِ وَأشياعِهِ، مِنَ الجِنِّ وَالإنسِ، اللَّهُمَّ كُنْ لِي جاراً مِنْ شَرِّهِم، جَلَّ ثَناؤكَ وَعَزَّ جارُكَ، وَتَبارَكَ اسمُكَ، وَلا إلهَ غَيرُكَ )) (سێ جار).
(ئەگەر چویتە لای دەستەڵاتدارێكی سامناك و ئەترسایت پەلامارت بدات و ئەزییەتت بدات ئەوا بڵێ:....). البخاري في الادب المفرد برقم 708 وصحَّحه الالباني في صحيح الادب المفرد برقم 549....
واتە: خوا لە هەموو شتێك گەورەترە، خوا لە هەموو دروستكراوەكانی دەستەڵاتدارترەو شكۆمەندترە، خوا دەستەڵاتدارترە لە هەموو ئەوەی كە لـێی دەترسم‌و حەزەرو سڵی لـێ دەكەمەو، پەنا دەگرم بەو خوایەی كە پەرستراوی تر نییە بەهەق جگە لەو، ڕاگیركەری حەوت ئاسمانەكان هەتا نەكەون بەسەر زەویدا بە ئیزنی خۆی، لە خراپەی فڵانی بەندەت (ناوی ئەو كەسە دەڵێ) وە سەربازو شوێنكەوتەو كۆمەڵەكانی لە جنۆكەو مرۆڤ، خوایە پارێزەرو پشتیوانمبە لە خراپەیان، ستایشت پیرۆزو دیارەو ئەو كەسەی پەنات بۆ دێنێ شكۆمەندەو ناوت بەرەكەتی زۆرەو هیچ پەرستراوێك نییە بەهەق جگە لە تۆ.
