1-(دەستت بخەرە سەر ئەو شوێنەی ئازاری هەیە لە لەشتداو سێ‌جار بڵێ: (( بِسمِ اللهِ ))، وە حەوت جار بڵێ: ((أعوذُ بِاللهِ وَقُدرَتِهِ مِنْ شَرِّ ما أجِدُ واُحاذِرُ)).
واتە: پەنا ئەگرم بە خوای گەورەو دەستەڵات و توانای لە خراپەی ئەو ئازارەی هەستی پێ ئەكەم و سڵی لێ دەكەمەوە.
عثمانی كوڕی أَبِی الْعَاصِ الثقَفِیِّ شەكوای هێنا بۆ لای پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) كە ئازارێك بە لاشەیەوەیەتی و لەو كاتەوەی موسڵمان بووە پێوەیەتی، ئەویش فەرمووی..... مسلم 4/1728برقم(2202). وە ابن ماجه(3522) وابوداود(3891) ڕیوایەتیان كردووە بەلەفزی: (هاتمە خزمەت پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم)و ئازارێكم هەبوو خەریك بوو بە هیلاكی دەبردم، پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) فەرمووی: بە دەستی ڕاستت حەوت جار دەستی پێدا بهێنەو بڵێ: (أعوذ بعزة الله وقدرته من شر ما أجد)، دەفەرموێت: منیش وام كرد ئیتر خوای گەورە ئازارەكەی نەهێشتم، منیش بە بەردەوام فەرمانم دەكرد بە كەسوكارم و غەیری ئەوانیش). صحَّحه الألباني أنظر صحيح الترغيب والترهيب برقم(3453).
2- ئەگەر ئازارێكت هەبوو دەستت بخەرە سەر ئەو جێگایەی ئازاری هەیەو بڵێ: ((بِسْمِ اللهِ، وَبِاللهِ، أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ مِنْ وَجَعِي هَذَا)). پاشان دەستت هەڵگرە، پاشان دووبارەی بكەرەوە، بە تاك. أخرجه الترمذي (2/278) والحاكم (4/219) والضياء في (المختارة) (ق51/1)، وصحَّحه الألباني في الصحيحة(1258).
واتە: بە ناوی خوا، وە بە پشتیوانی خوا، پەنا ئەگرم بە عیزەتی خوای گەورەو دەستەڵات و توانای لە خراپەی ئەم ئازارەی هەستی پێ ئەكەم.
2- عَنْ عَائِشَةَ(رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا): (أَنَّ رَسُولَ اللهِ(صلى الله عليه وسلم)كَانَ إِذَا اشْتَكَى يَقْرَأُ عَلَى نَفْسِهِ بِالْمُعَوِّذَاتِ وَيَنْفُثُ، فَلَمَّا اشْتَدَّ وَجَعُهُ كُنْتُ أَقْرَأُ عَلَيْهِ وَأَمْسَحُ بِيَدِهِ رَجَاءَ بَرَكَتِهَا). صحيح البخاري(5016) ومسلم(2192).
واتە: پێغەمبەری خوا(صلى الله عليه وسلم) ئەگەر نەخۆش بوایە هەر سێ سورەتە (معوژات)ەكانی بەسەر خۆیدا دەخوێندو فوی بە خۆیدا دەكرد، كاتێ نەخۆشییەكەی توند بوو من بەسەریدا دەمخوێندو بە دەستی خۆی دەستیم دەهێنا بە لاشەیدا لەبەر بەرەكەتی دەستەكانی.
