1- ((اللَّهُمَّ إنّي عَبْدُكَ، ابنُ عَبْدِكَ، ابنُ أمَتِكَ، ناصيَتي بِيَدِكَ، ماضٍ فيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فيَّ قَضَاءُكَ، أسأَلُكَ بِكُلِّ اسمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بهِ نَفْسَكَ، أو أنْزَلْتَهُ في كِتابِكَ، أو عَلَّمْتَهُ أحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أوِ استأثَرْتَ بهِ في عِلْمِ الغَيْبِ عِنْدَكَ، أنْ تَجْعَلَ القُرآنَ رَبيعَ قَلْبِي، وَنُورَ صَدْري، وَجَلاءَ حُزني، وذَهابَ هَمّي)).
هەرگیز هیچ كەسێك نییە كە تووشی ناخۆشی و خەفەتێك دەبێت و بڵێت...فەرموودەكە .... ئیلا خوای گەورە غەم و خەفەتەكەی لادەبات و شوێنەكەی پڕِدەكاتەوە بە دەرو لێكردنەوەو دڵا خۆشی و كامەرانی. ووتیان: ئەی پێغەمبەری خوا ئایا لەبەری نەكەین؟ فەرمووی: بەڵێ پێویستە هەركەسێ دەیبیستێت لەبەری بكات. أحمد 1/391 وصحَّحه الألباني في سلسلة الأحاديث الصحيحة (1/336) رقم(199) والكلم الطيب (ص 124).
واتە: خوایە پەنات پێ ئەگرم لە دڵتەنگی (لەو شتەی چاوەڕوان دەكەم ڕووبدات)و خەفەت (لەوەی كە ڕوویداوە)، وە لە بێ دەستەڵاتی‌و بێ توانایی و تەمبەڵی، وە لە بەخیلی‌و ترسنۆكی، وە لە پشت چەمانەوە بە هۆی قەرزارییەوەو لە زاڵ بوونی پیاوانی ستەمكار بەسەرمدا بە ناهەق.