[لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ]. (التوبە: 128-129)
واتە: سوێند بەخوا هەر لە خۆتان پەیامبەرێكی پایە بەرزتان بۆ هات و چاك دەیناسن لە كێیە، هەر ناڕەحەتییەكتان توش بێت زۆر سەختە لایی و پێی سەخڵەت دەبێ، زۆریش سوورە لەسەر بڕوا هێنانتان، بەرامبەر بە بڕواداران زۆر دڵسۆزو بە بەزەییە، ئینجا ئەگەر بەهاتنەكەت بەهرەمەند نەبوون، دڵ زویر مەبەو بڵێ: من هەر خوام بەسە بێ لەو خوایە هیچ پەرستراوێك نییە بە هەق شیاوی پەرستن بێت هەر بەویش پشتدەبەستم و هەر ئەویشە خاوەن و پەروەردگاری عەرشی گەورە.