1-(( اللَّهُمَّ اهدِني فِيمَنْ هَدَيتَ، وَعافِني فِيمَنْ عافَيتَ، وَتَوَلَّني فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ، وَباركْ لي فِيما أعْطَيتَ، وَقِني شَرَّ ماقَضَيتَ، فإنّكَ تَقْضي وَلا يُقْضَى عَليكَ، إنّه لا يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ، [ولا يَعِزُّ مَنْ عادَيتَ]، تبارَكْتَ رَبَّنا وَتَعالَيتَ)). أخرجه أصحاب السنن الاربعة وأحمد1/200 والدارمي1/373 والحاكم3/172 والبيهقي2/209 و انظر أبوداود رقم(1425) والترمذي برقم(464) وصحَّحه الألباني في الإرواء(429). ومابين المعكوفين للبيهقي وانظر صحيح الترمذي 1/144 وصحيح ابن ماجه 1/194 وارواء الغليل للألباني 2/172.
واتە: خوایە ڕێنمویم بكە لەگەڵ ئەوانەدا كە ڕێنمونیت كردوون(واتە: دامەزراوم بكەو هۆكارەكانیم بۆ ئاسان بكە). وە پارێزراوو لەش ساغم بكە لەگەڵ پارێزراواندا. وەپشتم بگرە لەگەڵ پشتگیری لـێكراواندا(مەمدەرە دەست نەفسی خۆم)، وە لەوەی پێت بەخشیوم بەرەكەت و خێری زۆری تێ بكەو لە خراپەی ئەوەی تەقدیرت كردووە بۆم بمپارێزە، بەڕاستی تۆ بڕیار دەدەیت‌و كەس بڕیار نادات بەسەر بڕیاری تۆدا، وە ئەوەی تۆ پشتی بگریت هەرگیز زەبوون نابێ‌‌و ئەوەی تۆ دوژمنایەتی بكەی هەرگیز بە عیزەت نابێ، خێری تۆ زۆرە لە هەردوو دونیادا‌و بەرزو شكۆمەندیت ئەی پەروەردگارمان.
واتە: خوایە تەنها تۆ دەپەرستین‌و بۆ تۆ نوێژ دەكەین‌و كوڕنوش دەبەین، وە بۆ لای تۆ هەڵپە دەكەین‌و خێرایی دەكەین‌و ئومێدی بەزەیی تۆ دەكەین‌و لە سزاكەت دەترسین، بێ گومان سزاكەت بێ باوەڕان دەگرێتەوە، خوایە پشت بە تۆ دەبەستین‌و داوای لـێخۆشبوونت لـێ دەكەین‌و ستایشی چاكی تۆ دەكەین‌و بێباوەڕ نابین پێت‌و باوەڕت پێدەهێنین‌و ملكەچین بۆت‌و دوورە پەرێز دەوەستین لەو كەسەی كە بێباوەڕە پێت‌و خۆمانی لـێ دادەماڵین و بەرین لێی.
3- لە كۆتایی نوێژی ویترەكەشدا (پێش سڵاو دانەوە یان دوای سڵاو دانەوە) دەڵێت: ((اللَّهُمَّ إنّي أعوذ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعافاتِكَ مِنْ عُقوبَتِكَ، وَأعوذُ بِكَ مِنْكَ، لا أُحصي ثناءً عَليكَ، أنْتَ كَما أثنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ)). أخرجه أصحاب السنن الاربعة وأحمد1/96و118و150، انظر صحيح الترمذي3/180، وصحيح ابن ماجه 1/194 والارواء 2/175.
واتە: خوایە پەنا دەگرم بە ڕەزای تۆ لە خەشم‌و تووڕە بوونت، وە پەنا ئەگرم بە لـێبووردەیت لە سزادانت، وە پەنا ئەگرم پێت، ستایشم بۆت ژمارە ناكەم، تۆ بەو جۆرەی كە خۆت وەسف و ستایشی خۆتت كردووە.